Αγγελική Ηλιάδη: «Θέλω πολύ κι άλλο μωρό»

Αυτό που την κέρδισε αμέσως στον Σάββα, η συνάντηση με τους γονείς του, ο γάμος τους, η στάση της απέναντι στις επιθέσεις των media, αλλά και οι νέες ισορροπίες στην οικογένεια. Η Αγγελική προχωρά.

Η φωτογραφία του 5,5 μηνών Βασιλάκη με τα ροδαλά μαγουλάκια, τυλιγμένου στο κατακίτρινο μπουφάν του, να κάθεται νωχελικά στην αγκαλιά της μαμάς του και να βλέπει τον πρώτο του ποδοσφαιρικό αγώνα και τον μπαμπά του, Σάββα Γκέντσογλου, που αγωνίζεται με τα χρώματα του Εργοτέλη, ξεκινώντας από το Ιnstagram της Αγγελικής, έκανε το γύρο του Διαδικτύου. Όπως και πολλές ακόμα όμορφες οικογενειακές στιγμές που περνά εδώ και δέκα μέρες η όμορφη τραγουδίστρια μαζί με το μωρό της, καθώς έχουν επισκεφτεί τον μπαμπά τους στο Ηράκλειο, την έδρα της νέας του ομάδας. Ο Σάββας τoν Αύγουστο (ένα μήνα μετά τη γέννηση του γιου του) αποφάσισε να αφήσει πίσω του την ομάδα της Σαμπντόρια στην Ιταλία και να ενταχθεί στο δυναμικό του Εργοτέλη. «Ήταν κάτι που του ζήτησες;» τη ρωτώ, όταν, μετά το τέλος της φωτογράφισής της στον Αστέρα της Βουλιαγμένης, έχει φορέσει και πάλι τα αθλητικά της, κουρνιάζοντας στον καναπέ με έναν (παγωμένο πια) καπουτσίνο στο χέρι.

«Όχι, ποτέ δεν του ζήτησα κάτι τέτοιο. Σαφώς δεν μου άρεσε που υπήρχε τόσο μεγάλη απόσταση ανάμεσά μας, αλλά όταν γνωρίζεις πως η κατάσταση είναι έτσι, πρέπει να το πάρεις απόφαση. Η επιστροφή του σε μια ελληνική ομάδα ήταν κάτι που το θέλησε ο ίδιος. Αν ήμασταν οι δυο μας, μπορεί να έκανε κι άλλη υπομονή. Ο Σάββας μέτρησε και το επαγγελματικό και το προσωπικό και πήρε αυτή την απόφαση». Εκείνη, πάντως, αν μελλοντικά ο Σάββας έπαιρνε μια καλή μετεγγραφή σε ομάδα του εξωτερικού, θα προβληματιζόταν πολύ να ακολουθήσει. «Μου είναι δύσκολο να αφήσω τη δουλειά μου. Πρέπει να σου πω πως, όταν ο μικρός σαράντισε, ανέβηκα στη Θεσσαλονίκη με τον Πάνο Κιάμο. Δουλέψαμε ενάμιση μήνα εκεί και ενώ ένα μου κομμάτι το ήθελε, πραγματικά έπαθα ένα σοκ επειδή άφησα το μωρό, ένιωθα φρικτές τύψεις, έστω και για αυτές τις δύο μέρες που ανέβαινα. Ήταν σαν να μου ξεκολλούσες ένα κομμάτι. Δεν ήμουν έτοιμη. Όμως ήθελα και να δουλέψω, μου είχε λείψει η δουλειά. Είναι λίγο αντιφατικό. Τελικά, μετά τη Θεσσαλονίκη επέλεξα να καθίσω ένα διάστημα, γιατί αυτοί οι μήνες είναι πολύ ιδιαίτεροι και για το μωρό και για το δέσιμο που δημιουργείται και ήθελα να το ζήσω» λέει, ενώ μου δείχνει φωτογραφίες του μπέμπη στο κινητό της. Είναι εντυπωσιακό πώς ένα τόσο μικρό μωρό, σε όλες σχεδόν τις φωτογραφίες, έχει ένα τεράστιο χαμόγελο.

«Πραγματικά, οι μοναδικές στιγμές που κλαίει είναι όταν πεινάει πολύ και δεν τον προλάβω αμέσως. Το απαιτεί το φαγητό του! Τώρα ξεκινήσαμε και κρεμούλα και είναι ενθουσιασμένος» λέει με καμάρι. «Το ξέρεις πως ήθελα πάρα πολύ δεύτερο παιδί. Ήταν απίστευτο το συναίσθημα όταν έμαθα πως είμαι έγκυος» λέει. Η εγκυμοσύνη δεν ήταν κάτι που ήρθε τυχαία. «Μπορώ να πω πως το επιδιώξαμε. Το θέλαμε και οι δύο πάρα πολύ. Και παρόλο που το είχα ξαναζήσει, ένιωθα σαν να ήταν η πρώτη φορά. Μάλιστα, στον Μπάμπη, ίσως επειδή ήμουν και μικρότερη, πέρασα αυτούς τους εννέα μήνες πολύ χαλαρά. Τώρα ήμουν μέσα στο άγχος μέχρι να γεννήσω. Ήταν και λίγο δύσκολα στην αρχή, έπρεπε να προσέχω λιγάκι, αλλά, δόξα τω Θεώ, πήγαν όλα καλά. Νομίζω πως, όσο μεγαλώνεις, φοβάσαι περισσότερο, σκέφτεσαι πολύ διαφορετικά. Έτσι, αυτή τη φορά είχα άγχος για τα πάντα». Ο Σάββας πώς αντιμετώπισε αυτή την περίοδο; «Για τον άντρα είναι λίγο διαφορετικά, γιατί δεν ζει όπως η γυναίκα αυτούς τους μήνες της προετοιμασίας. Νομίζω πως συνειδητοποίησε ότι έχει ένα δικό του παιδί, ένα δικό του κομμάτι, όταν αντίκρισε το μωρό και το πήρε αγκαλιά. Ήταν μέσα στην αίθουσα τοκετού και αυτό ήταν πάρα πολύ σημαντικό για μένα, γιατί είχα τρομερό άγχος» ομολογεί. Παρόλο που γράφτηκε ότι ο τοκετός της ήταν προγραμματισμένος, η αλήθεια είναι πως υπήρξε μια μικρή ανατροπή και επέστρεψαν νωρίτερα από τις διακοπές τους στην Πύλο. «Προέκυψε ένα μικρό πρόβλημα, είχα έναν έντονο κολικό νεφρού και μπήκα λίγο νωρίτερα στο μαιευτήριο. Έτσι, είχα την αγωνία μου να πάνε όλα καλά».

Σήμερα οι ώρες της αγωνίας αποτελούν παρελθόν και η ζωή με το μικρούλη έχει μπει σε έναν πολύ γλυκό ρυθμό καθημερινότητας. «Είναι πολύ εύκολος στον ύπνο ο Βασίλης, κοιμάται από την πρώτη εβδομάδα ένα συνεχόμενο πεντάωρο το βράδυ. Ακόμα και κάποιους κολικούς τούς πέρασε πολύ χαλαρά. Δεν με έχει δυσκολέψει καθόλου. Τον θήλασα μέχρι που κόπηκε το γάλα. Δυστυχώς, κόπηκε σχετικά νωρίς, γιατί είχα στρες και κουραζόμουν αρκετά τον πρώτο καιρό. Μου άρεσε πάρα πολύ η διαδικασία του θηλασμού, γιατί φέρνει πολύ κοντά τη μητέρα και το μωρό» εξηγεί. Όσο για τον 9χρονο γιο της Μπάμπη, έχει κι εκείνος βρει τις νέες ισορροπίες του. «Πάντα ήθελε πολύ ένα αδελφάκι. Όμως, ήταν μοναχοπαίδι κι έτσι, στην αρχή, αισθάνθηκε την προσοχή να φεύγει από πάνω του. Ένιωσε πως όλοι πέφτουμε πάνω στο μωρό. Ευτυχώς, αυτό ήρθε σύντομα σε ισορροπία, γιατί κι εγώ ποτέ δεν τον παραμέλησα. Τώρα τελευταία έχει αρχίσει και του βγαίνει μεγάλη προστατευτικότητα απέναντι στο μωρό. Είναι αρκετά ευαίσθητο παιδί και του περάσαμε κι εμείς το μήνυμα πως “είσαι ο μεγάλος αδελφός και πρέπει να τον προσέχεις”».

Θυμάμαι ότι είχε πει παλιότερα πως ένας λόγος που την έκανε να νιώσει ότι ο Σάββας θα γινόταν καλός μπαμπάς ήταν ο τρόπος που φερόταν στο μεγάλο γιο της. «Είναι από τους ανθρώπους που του αρέσει πολύ να ασχολείται με τα παιδιά. Δεν είναι κάτι που θα τον κουράσει ή θα τον εκνευρίσει, έχει απίστευτη υπομονή, την οποία ακόμα κι εγώ πολλές φορές δεν έχω! Σαφώς ένας άντρας με το παιδί κάνει πολύ διαφορετικά πράγματα από όσα θα κάνει η μαμά, αλλά με τον Μπάμπη είχαν από νωρίς πολλά σημεία επαφής. Παίζουν μαζί μπάλα, για παράδειγμα, κάτι στο οποίο εγώ, όπως καταλαβαίνεις, δεν συμμετέχω καθόλου! Βέβαια, εκεί που παλιότερα δεν είχα καμία σχέση με ποδόσφαιρο, πλέον όταν παίζει ο Σάββας, παρακολουθώ φανατικά και εκνευρίζομαι κιόλας όταν χάνουμε!».

Η απόφασή της να φέρει σε επαφή το μεγάλο της γιο με το νέο άνθρωπο στη ζωή της δεν ήρθε από τη μία μέρα στην άλλη. «Ήταν κάτι σημαντικό, που ήθελε πολλή προσοχή και σκέψη. Έχω κι εγώ ως μαμά τις δικές μου τύψεις για κάποια πράγματα, αλλά όσο και να μη μου αρέσει αυτό που νιώθω, προσπαθώ να δικαιολογήσω κάποιες καταστάσεις που μπορεί να μην προέκυψαν, να μη βγήκαν όπως τις είχα στο μυαλό μου, γιατί νομίζω πως όλοι ξεκινάμε με τις καλύτερες προθέσεις. Πάντα προσπαθούσα να κάνω το καλύτερο για τον Μπάμπη, αλλά και τώρα και για τα δύο παιδιά μου. Ο Σάββας βοήθησε πάρα πολύ στο να έρθουν σε επαφή με τον Μπάμπη, με όλη τη στάση του, κι αυτό έγινε φυσικά και σταδιακά. Όταν είδα πως έχει κερδίσει το παιδί μου, τότε άρχισα και εγώ να χαλαρώνω. Επειδή τα παιδιά αισθάνονται τα πάντα, όταν είδα τον Μπάμπη να ανταποκρίνεται καλά, ηρέμησα». Δεν την προβλημάτισε ποτέ που, παρά την ωριμότητά του, ο Σάββας είναι μόλις 24 ετών; «Δεν θεωρώ πως παίζει ρόλο η ηλικία, ούτε πως έχει πάντα συνάρτηση με την ωριμότητα.

Ένας άντρας είναι πάντα λιγότερο έτοιμος απ’ ό,τι εμείς για να γίνει γονιός, γιατί δεν βιώνει τη διαδικασία της προετοιμασίας, αυτούς τους εννέα μήνες, όπως η μητέρα. Αρχίζει και καταλαβαίνει τι γίνεται όταν έρθει το μωρό. Αλλά εκεί βλέπεις πως είναι το μεγαλύτερο θαύμα της ζωής». Μάλιστα, ομολογεί ότι θα ήθελε κι άλλο παιδί. «Τους τελευταίους μήνες της εγκυμοσύνης είχα κουραστεί. Ένιωθα έτοιμη να σκάσω και δεν μπορούσα να φάω τίποτα πια. Αλλά θυμάμαι τη στιγμή που ήμουν μέσα στην αίθουσα τοκετού, μόλις είχε βγει ο μπέμπης και τον είδα δίπλα μου. Εκείνη ακριβώς τη στιγμή η πρώτη σκέψη μου ήταν “θέλω κι άλλο μωρό”. Όσες φορές κι αν το ζήσεις, δεν το χορταίνεις».
Το φλερτ του Σάββα και της Αγγελικής οδήγησε σε έναν έρωτα κεραυνοβόλο, που είχε διαφανεί και από τα μεταξύ τους σχόλια στο Ιnstagram, πριν καν γίνει γνωστό πως είναι ζευγάρι. Μάλιστα, άνθρωποι που τους γνωρίζουν λένε πως ο ποδοσφαιριστής το κυνήγησε πολύ για να βάλει γκολ στην καρδιά της.

Τι είναι αυτό που την κέρδισε τόσο γρήγορα (τον περασμένο Μάιο, που ήταν ήδη έγκυος στο παιδί τους, έκλεισαν ένα χρόνο μαζί) σε εκείνον; «Αυτό που με κέρδισε ήταν ο τρόπος που με προσέγγισε. Ήταν κάτι που δεν το είχα ξαναζήσει. Να μην μπούμε σε λεπτομέρειες, αλλά ήταν πολύ απρόσμενο όλο αυτό» λέει χαμογελώντας. Όπως δήλωσε εκείνος όταν έβγαιναν από το μαιευτήριο, ο γάμος τους θα συνδυαστεί με τη βάφτιση του μικρού Βασίλη (έτσι λέγεται και ο μπαμπάς του και ο μπαμπάς της) το καλοκαίρι. «Ναι, έτσι είπε ο Σάββας, αλλά δεν έχουμε καθίσει ακόμα να το σχεδιάσουμε» ομολογεί η Αγγελική, με το μονόπετρο να λάμπει στο χέρι της. «Άρα σου έχει κάνει και επίσημα πρόταση γάμου;» τη ρωτώ. «Ναι, αυτό έχει γίνει πολλούς μήνες πριν» απαντά λακωνικά.

Σε πρόσφατη συνέντευξή του, ο αδελφός της, Κώστας, είχε πει πως ο Σάββας Γκέντσογλου είναι ένας άνθρωπος που κάνει πολύ ευτυχισμένη την αδελφή του και είχε εκφράσει την επιθυμία να τους παντρέψει. «Φυσικά και το θέλω, γιατί όχι; Έχουν εκφράσει την ίδια επιθυμία και κάποιοι καλοί μας φίλοι, αλλά θα ήθελα να είναι και ο Κώστας ανάμεσα στους κουμπάρους» λέει για το μικρό της αδελφό, που νιώθει τα παιδιά της σαν να είναι και δικά του, τόσο, που δεν θέλει ακόμη να κάνει δικά του. «Εντάξει, δεν είναι ακόμα για παιδιά ο Κώστας, αλλά είναι πολύ κοντά μας. Ειδικά με τον Μπάμπη, που είναι πιο μεγάλος, έχει ασχοληθεί πάρα πολύ» λέει γλυκά. Παρ’ όλα αυτά, στην ίδια συνέντευξη ο Κώστας Ηλιάδης είχε πει πως, κατά τη γνώμη του, ο γάμος αλλάζει τη σχέση ενός ζευγαριού. Ίσως τον τρομάζει η δέσμευση του «για πάντα»; «Δεν το είπε έτσι ο Κώστας. Γράφτηκε λάθος. Είπε πως δεν αλλάζει κάτι ο γάμος στη σχέση και γράφτηκε διαφορετικά. Κι εμένα ανέκαθεν μου άρεσε η οικογένεια και η σταθερότητα σε μια σχέση. Ούτε τα “πάντα” ούτε τα “ποτέ” με φοβίζουν. Προσπαθώ να δίνω τον καλύτερό μου εαυτό σε όλα τα κομμάτια της ζωής, γιατί αυτό που με δίδαξε είναι πως ποτέ δεν ξέρεις τι θα φέρει το αύριο».

Οι γονείς του Σάββα μέχρι σήμερα δεν έχουν δει τον εγγονό τους από κοντά, ούτε την ίδια την Αγγελική, αλλά, όπως μου εξηγεί, αυτό είναι κάτι που έχει ήδη δρομολογηθεί. «Μέσα στα Χριστούγεννα προγραμματίζουμε να ανέβουμε στην Καβάλα να τους δούμε. Περιμένουμε να πάρει άδεια ο Σάββας. Όμως, έχουμε μιλήσει στο τηλέφωνο και έχουν μεγάλη αγωνία να δουν τον μπέμπη. Ο Σάββας τούς στέλνει συχνά φωτογραφίες και βιντεάκια». Δεν την πείραξε που δεν ήρθαν να τη δουν στο μαιευτήριο; «Όχι. Είναι μεγάλοι άνθρωποι, έχουν και κάποια θέματα, τους είναι δύσκολο να ταξιδέψουν, είναι κατανοητό». Μοιάζει να έχει αφήσει πίσω τις παλιότερες δηλώσεις της μητέρας του, μέσα από τις οποίες διαφαινόταν πως δεν επικροτεί τις αποφάσεις του γιου της για το μέλλον του. Την άγχωσε το γεγονός πως χρειάστηκε να επιδιώξει να βρει τις ισορροπίες με την οικογένεια του συντρόφου της; «Όχι, δεν με άγχωσε. Είμαι ένας χαρακτήρας πολύ εύκολος, έχω μεγάλη υπομονή σε ορισμένα πράγματα, κατανοώ τους άλλους και τον τρόπο που σκέφτονται και δεν παρεξηγώ. Έχω μια αγκαλιά που είναι ανοιχτή. Είναι οι γονείς του ανθρώπου που αγαπώ και όλα έρχονται σιγά σιγά».

Το γεγονός πως οι δημοσιογράφοι παρεμβαίνουν με το δικό τους τρόπο στη ζωή της, παίρνοντας τηλέφωνα συγγενείς προσώπων που έχουν ιδιαίτερη θέση στη ζωή της (από την Καίτη Γκρέυ και τους συγγενείς του Μπάμπη Λαζαρίδη, μέχρι τη μαμά του Σάββα), το αντιμετωπίζει πλέον με εντυπωσιακή ψυχραιμία. «Καλώς ή κακώς, οι δημοσιογράφοι δεν επεμβαίνουν μόνο στη δική μου ζωή. Ο Χ δημοσιογράφος δεν θα πάρει την άδειά μου για να κάνει κάτι. Όμως, ο κόσμος βλέπει πώς βγαίνει ένα θέμα και πού αποσκοπεί και μπορεί να κρίνει αν κάτι είναι ωραίο ή λάθος. Εγώ δεν θα κρίνω κανέναν». Είναι τόσο ζεν, λοιπόν; «Έχω συνειδητοποιήσει πια πώς λειτουργεί όλο αυτό και έχω καταλάβει πως, ό,τι και να κάνεις, το “κράξιμο” θα το φας. Είτε μιλήσεις κάπου, είτε δεν μιλήσεις, αν ο άλλος είναι κακοπροαίρετος απέναντί σου, δεν αλλάζει κάτι. Εκεί που πρέπει, όμως, δεν είμαι καθόλου ζεν. Αν με προσβάλεις ή αν πιάσεις στο στόμα σου τα παιδιά μου, εκεί θα πάρω το δικηγόρο μου και από εκεί και πέρα θα αναλάβει αυτός. Αλλά θα ασχοληθώ μόνο με αυτά που θεωρώ πως με θίγουν πραγματικά. Τα υπόλοιπα με αφήνουν αδιάφορη». Όπως τα σχόλια ότι «πουλούσε» την εγκυμοσύνη της στο Ιnstagram, όταν πόσταρε φωτογραφίες με την κοιλίτσα της. «Κοίταξε… Πάντα δείχνω ό,τι θέλω και πάντα θα δείχνω αυτό που νιώθω και σε όποιον αρέσω. Όλοι καταλαβαίνουμε πως όταν είναι πέντε άτομα σε μια εκπομπή, οι μισοί πρέπει να μιλούν καλά και οι μισοί κακά, για να γίνεται θέμα και να περνά η ώρα. Πόσο να ασχοληθείς με αυτό;». Πέρα από τον Νίκο Μουτσινά, που της είχε ζητήσει συγνώμη για αρνητικό του σχόλιο πέρσι στο Δέστε Τους, έχει συμβεί ξανά κάτι αντίστοιχο; «Υπάρχουν δύο περιπτώσεις που έχει τύχει κι αυτό. Αν μου πει ο άλλος “συγνώμη”, θα τη δεχτώ. Αλλά ορισμένα πράγματα, όπως τα παιδιά και η μητρότητα, είναι ένα κομμάτι ιερό, που δεν το αγγίζεις, όσο κι αν θέλεις να πουλήσεις σε μια εκπομπή ή ένα περιοδικό. Από ένα σημείο και μετά, το πράγμα γίνεται ανήθικο. Εκεί, όμως, κρίνεται κάποιος: από το όριο που έχει βάλει στο πού μπορεί να φτάσει για να πουλήσει».

Τα σχόλια, πάντως, των followers της στο Ιnstagram είναι κατά κύριο λόγο υποστηρικτικά. «Όταν είσαι αληθινός και δείχνεις αυτό που είσαι και όχι αυτό που πρέπει να παρουσιάσεις, ο άλλος το εισπράττει. Πάντα μου άρεσε να είμαι κοντά με τον κόσμο». Υπήρχε, όμως, και μια εποχή που ήταν ιδιαίτερα απρόσιτη. «Ναι, είχε ειπωθεί και αυτό. Τότε, όμως, ήμουν καινούρια στη δουλειά, ένιωθα πιο έντονη την ανάγκη να προστατευτώ. Ίσως να μην είχα και εγώ τον τρόπο να διαχειριστώ κάποια πράγματα, να επηρεαζόμουν και περισσότερο. Σιγά σιγά μαθαίνεις» λέει.

Μπορεί αυτό το διάστημα να περνά τον περισσότερο χρόνο της με τους γιους της, παράλληλα όμως ετοιμάζει το επόμενο βήμα της με την εταιρεία της, Panik Platinum. «Ετοιμάζω το άλμπουμ μου, που θα κυκλοφορήσει μετά τις γιορτές, αλλά και μια καινούρια συνεργασία, την οποία δεν μπορώ ακόμα να αποκαλύψω. Έρχονται πολύ ωραία πράγματα!». Έχοντας κάνει πολλές συνεργασίες μέχρι σήμερα, υπάρχει κάποιος καλλιτέχνης που έχει στην καρδιά της με έναν πιο ξεχωριστό τρόπο; «Ομολογώ πως έχω μια αδυναμία στον Νότη (σ.σ. Σφακιανάκη). Ίσως επειδή τον γνώρισα από τα πρώτα μου βήματα και πίστεψε πάρα πολύ σε μένα, όταν ακόμα δεν είχα καμία εμπειρία». Παρότι οι απόψεις του συχνά εξοργίζουν; «Κοίτα, εγώ κοιτάζω τον Νότη ως άνθρωπο. Οι απόψεις του περί πολιτικής και θρησκείας είναι δικές του και δεν μπορώ ούτε και θέλω να τον κρίνω. Εγώ εκτιμώ το πώς είναι ως άνθρωπος, πώς συμπεριφέρεται στους συνεργάτες του. Είναι ένας απίστευτος καλλιτέχνης, με έχει στηρίξει πολύ και αισθάνομαι υπερ-τυχερή που δούλεψα μαζί του τόσες φορές».

Πριν από έξι χρόνια, τα πράγματα στη ζωή της ήρθαν τα πάνω-κάτω. Φανταζόταν πως θα «ξαναχόρευε» μετά από μερικά χρόνια στους ρυθμούς μιας γλυκιάς μελωδίας της ευτυχίας; «Νομίζω πως δούλεψα πολύ πάνω σε αυτό το κομμάτι, με σημαντική βοήθεια από κάποιους ανθρώπους. Ο καθένας περνάει δύσκολα στη ζωή, αλλά ο Θεός μάς δίνει τη δύναμη να συνεχίσουμε. Για μένα το παιδί μου ήταν το πιο ισχυρό κίνητρο. Κάποια στιγμή είπα στον εαυτό μου “δεν μπορείς να είσαι αδύναμη, γιατί έχεις ένα παιδί”. Εκεί, θέλεις δεν θέλεις, θα το παλέψεις». Δεν έλειψαν και οι στιγμές που απελπίστηκε. «Πολλές φορές έχω νιώσει να χάνω τον έλεγχο, να νιώθω πολύ μόνη μου. Όσο δύναμη κι αν πιστεύεις πως έχεις, κάποιες στιγμές όλοι χρειαζόμαστε λίγο σπρώξιμο, μια κουβέντα που θα μας δώσει δύναμη και ελπίδα. Κανένας δεν είναι από πέτρα. Αλλά έτσι είναι η ζωή» εξηγεί. Καθόλου τυχαία, τα δύο πιο αγαπημένα της τραγούδια είναι το πρώτο της hit «Τη μοναξιά φοβάμαι» και το «Προχωράω», που συνοψίζουν κατά κάποιον τρόπο την ιστορία της ζωής της. «Ειδικά για το “Προχωράω” συχνά έρχεται κόσμος και μου λέει “Ξέρεις, αυτό το κομμάτι σου μου έδωσε δύναμη”. Είναι σαν να έχω μοιραστεί καταστάσεις και στιγμές με κόσμο που ούτε καν γνωριζόμαστε και αυτό είναι μαγικό».