7 φορές που παιδικές ταινίες μας έκαναν να δακρύσουμε

7 φορές που οι παιδικές ταινίες της Pixar έκαναν τους ενήλικες να «λυγίσουν».


 

 

Η τελευταία μεγάλη επιτυχία της Pixar, «Τα Μυαλά που Κουβαλάς» («Inside Out») άνοιξε το περασμένο Σαββατοκύριακο στην Αμερική (αρχές Σεπτεμβρίου έρχεται και στην Ελλάδα) και δεν άφησε στεγνό μάτι σε όλες τις κινηματογραφικές αίθουσες της χώρας, ενώ η εμπορική της επιτυχία ήταν τεράστια.

Δεν είναι μυστικό πως οι ταινίες για παιδιά προσπαθούν συχνά να βρίσκουν τρόπους για να κρατάνε ζωντανό το ενδιαφέρον και των θεατών άνω των 12 ετών. Οι ταινίες της Pixar όμως έχουν πάει αυτή τη προσπάθεια ένα βήμα παραπέρα, στοχεύοντας κάθε φορά να ξυπνήσουν συναισθήματα στους ενήλικες θεατές όπως η νοσταλγία, η μετάνοια και η πατρότητα/μητρότητα. Και τα καταφέρνουν με εντυπωσιακό τρόπο, κάθε φορά.

Παρακάτω μπορείτε να δείτε τις 7 φορές που οι ταινίες της Pixar μίλησαν κατευθείαν στη καρδιά των «μεγάλων» και έκαναν τα δάκρυα να τρέχουν ποτάμι -με χρονολογική σειρά.

 

1. «Toy Story 2»: Το μουσικό μοντάζ με την Jessie

Τα μουσικά μοντάζ είναι ένα κλασικό κινηματογραφικό κόλπο, σπάνια όμως ένα μοντάζ έχει τόσο ειδικό βάρος και ειλικρινές συναίσθημα όπως το συγκεκριμένο στο Toy Story 2. Η Jessie, η καουμπόισα/άλλο μισό του Woody, αφηγείται την παιδική και εφηβική ζωή της αγαπημένης της Emily, του κοριτσιού που την είχε ως το αγαπημένο της παιχνίδι, η οποία όμως στην πορεία μεγάλωσε και έχασε το ενδιαφέρον της για τα παιχνίδια. Η σκηνή που η Jessie τραγουδά το «When She Loved Me» («Όταν Με Αγαπούσε») περιέχει ό,τι πιο λυπηρό μπορούσε να μπει σε ένα μοντάζ: ένα διαλογισμό πάνω στο πέρασμα του χρόνου, την απώλεια της παιδικής φαντασίας και τη Sarah McLachlan στα φωνητικά του τραγουδιού.

 

2. «Μπαμπούλας Α.Ε.»: Η Boo τρομοκρατείται από τον Sully

Οι περισσότερες συναισθηματικές σκηνές της Pixar στήνονται πάνω σε σχέσεις που, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, αντικατοπτρίζουν τη σχέση γονιού-παιδιού (στη συγκεκριμένη περίπτωση έχουμε τη σχέση ενός τέρατος που «υιοθετεί» ένα παιδάκι). Όταν ο Sully τρομάζει χωρίς να το θέλει την Boo, το μικρό κοριτσάκι που διείσδυσε στον κόσμο των τεράτων, αυτή απομακρύνεται γεμάτη τρόμο από τον αγαπημένο της φίλο. Ο Sully προσπαθεί να επανακτήσει την εμπιστοσύνη της ενώ ταυτόχρονα προσπαθεί να προστατέψει τόσο την ίδια όσο και τον εαυτό του και τη δουλειά του. Μια ταινία πάνω στην εκμετάλλευση των παιδικών φόβων «χτυπά» άμεσα αρκετές σοβαρές ανησυχίες του ενήλικου κοινού.

booscared

 

3. «Ψάχνοντας τον Nemo»: Η Dory δίνει μερικές σημαντικές συμβουλές ζωής στον Marlin

Αν και η ταινία αφορά τον Νemo, το παιδί-ψαράκι, ο πραγματικός πρωταγωνιστής είναι ο πατέρας του, ο Marlin, που ψάχνει τον χαμένο του γιο στον Ειρηνικό Ωκεανό. Ο Marlin, του οποίου η γυναίκα και τα εκατοντάδες αγέννητα αυγά της πεθαίνουν στην αρχή της ταινίας, είναι συνεχώς αγχωμένος (δικαιολογημένα) και κάπως απαισιόδοξος ως χαρακτήρας. Εκεί που όλα μοιάζουν μαύρα, όμως, η συνταξιδιώτισσά του, Dory, του δίνει μερικές διαχρονικές, ουσιαστικές συμβουλές: «Απλά συνέχισε να κολυμπάς!». Αυτό το μάντρα έχει απήχηση στα κοινά όλων των ηλικιών -και οι κυνικοί ενήλικοι ίσως είναι αυτοί που έχουν περισσότερο από όλους ανάγκη μια τέτοια επιβεβαίωση.

 

δείτε την συνέχεια στην επόμενη σελίδα

One thought on “7 φορές που παιδικές ταινίες μας έκαναν να δακρύσουμε

  1. thanos stef says:

    αυτα
    ειναι για νεα παιδια πειτε για ολα τα καλα σκυλακια πανε στον
    παραδεισο,για τρεις σωματοφυλακες στο διαστημα,για ταρο ο γιος της
    δρακαινας,για το η μικρη φρυγανιερα,για το οι 12 μηνες,για το κατυ η
    καμπια αλλα που να τα θυμαστε….

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *