O Σάκης Ρουβάς και το Duress κερδίζουν τις εντυπώσεις στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης!

Πρεμιέρα έκανε την Κυριακή 15 Νοεμβρίου στο φεστιβάλ κινηματογράφου Θεσσαλονίκης η Αμερικανική ταινία ‘Duress‘ (‘Στα άκρα’) με πρωταγωνιστή το Σάκη Ρουβά.

Ο ίδιος ο Σάκης μοιράστηκε τον ενθουσιασμό του για την πρεμιέρα της ταινίας μέσα από τη σελίδα του στο twitter, δίνοντας το ‘παρών’ από Θεσσαλονίκη: @ the premiere of duress in Thessaloniki…. I’m so excited ;-)))))

Η ταινία έλαβε πολύ θετικά σχόλια και ο Σάκης έκλεψε τις εντυπώσεις σε ένα φιλμ όπου όχι μόνο δε μιλά στη γλώσσα του, αλλά έχει και το ρόλο του κακού!

Μάθετε ότι μετά από αυτή του την εμπειρία ο Σάκης δηλώνει έτοιμος να πέσει “στο βούρκο του σινεμά” και ήδη ετοιμάζεται να δείξει το υποκριτικό του ταλέντο και σε εγχώρια παραγωγή, με Έλληνα σκηνοθέτη!

Διαβάστε παρακάτω τη συνέντευξη που παραχώρησε ο Σάκης Ρουβάς στο γνωστό “σκληρό” κριτικό κινηματογράφου Δημήτρη Δανίκα, για την εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ:

“Βήμα κινηματογραφικής καριέρας έκανε ο Σάκης Ρουβάς στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, ως πρωταγωνιστής-μανιακός δολοφόνος σε αμερικανικό θρίλερ.
Όχι Εurovision αλλά “Duress“. Όχι Ρουβίτσες αλλά σκεπτόμενοι θεατές. Όχι “Αlter Εgo” αλλά υποκριτική με σάρκα αληθινή. Πάντα μου άρεσε η ανατροπή. Αυτή κι αν είναι ευχάριστη και αληθινή. Ladies and gentlemen, η μεταμόρφωση του Σάκη!“

Στα ίσα;
“Εντελώς. Πήγα να δω μια μαλ*** και μετά τα πρώτα δέκα λεπτά τσιμπιόμουνα και έβλεπα μια σκοτεινή, καλτ αμερικανική ταινία. Όπως ο έρωτας. Ποτέ δεν ξέρεις. Αρκεί να είσαι διαθέσιμος. Να χαρείς. Και να πονέσεις”.

Δέκα λεπτά πριν από αυτήν την απρόσμενη συνάντηση με τον Σάκη, είχα μια πρόχειρη, στα όρθια, κουβέντα με τον νεαρό και αίλουρο Καναδό Τζόρνταν Μπάρκερ, τον σκηνοθέτη του “Duress” (“Υπό ψυχολογική πίεση” δηλαδή, αλλά στα ελληνικά θα κυκλοφορήσει στις οθόνες από 3 Δεκεμβρίου με τίτλο “Στα άκρα“). Μου εξήγησε λοιπόν πώς έγινε αυτό το φλερτ το ελληνο-αμερικανο-καναδικό. Μιας low budget παραγωγής, κόστους μόλις 1,7 εκατ. δολαρίων.

“Ο ατζέντης του μου έστειλε το βιογραφικό του, μου έδειξε την πρώτη ταινία του (εννοεί το “Αlter ego“) που δεν θα ΄λεγα πως είναι από τις καλύτερες, αλλά όταν τον γνώρισα οι όποιες ενστάσεις μου εξαφανίστηκαν. Στα γυρίσματα ήταν από τους ελάχιστους ηθοποιούς που δεν είχαν την παραμικρή επιφύλαξη να τσαλακώσουν τον image τους. Έκανε ό,τι του ζήτησα. Πειθαρχημένος και πάντα πρόθυμος“.

Τι σημαίνει αυτό; Ο Σάκης κανονικός. Και on top of that σκοτεινός, λιτός, δωρικός, λιγομίλητος. Ούτε γκόμενος ούτε μισός ναρκισσισμός ούτε μοδάτος και Εurovisionικός. Μάλιστα με τον χαμηλό, σκοτεινό φωτισμό, το προφίλ του από μακριά μοιάζει σαν Τζων Κασσαβέτης από παλιά. Θα το δείτε και θα σας φύγει η μαγκιά. Είναι ζήτημα σκηνοθεσίας και διαχείρισης, παιδιά.

Δεν μετάνιωσες για την Εurovision;
Συμβαίνει στη ζωή. Η μία στιγμή έτσι. Η άλλη γιουβέτσι. Η πρώτη μου εμπειρία ήταν συναρπαστική. Το ίδιο και η δεύτερη. Για εσάς τους θεατές είναι ένα πανηγύρι. Για εμένα που συμμετείχα ήταν μια συναρπαστική εμπειρία. Όχι, δεν ήταν λάθος. Άλλωστε μαθαίνεις από τα λάθη σου.

Έμαθες από το μεγάλο λάθος του Αlter Εgo;
Δεν ήταν εντελώς μούφα.

Μπαγάσα, ήταν εντελώς μούφα.
Υπήρξαν μερικές στιγμές δραματικές που δεν τις πρόσεξες.

Εξαφανίστηκαν. Όλα αυτονόητα και δήθεν…
Ομολογώ. Είχε άφθονα προβλήματα. Το βασικό; Δεν είχε focus.

Μόνο; Άσε. Να προσέχεις τις επιλογές σου. Πώς να διαχειρίζεσαι το χάρισμά σου. Μην το σπαταλάς.
Με ποια κριτήρια;

Ομοιογένεια, πυκνότητα, λιτότητα. Και πάνω απ΄ όλα το φορτίο των συνεργατών σου. Μην αφήνεις τον οποιοδήποτε να μαλάζει την ψυχούλα σου.
Έχεις ονόματα;

Καμιά δεκαριά νέους σκηνοθέτες. Αν δουν την ταινία σου θα αλλάξουν γνώμη για τον Ρουβά. Μην απογοητεύσεις και μην απογοητευτείς…
Σε δύο εβδομάδες αρχίζω γυρίσματα με τον Βασίλη Τσελεμέγκο (είναι ο σκηνοθέτης της κομεντί “Επικίνδυνες μαγειρικές” με Χωραφά, Ζυγούλη – σύζυγο Ρουβά).

Τόσο βιαστικά;
Να σου πω την αλήθεια. Γουστάρω. Δεν κρατιέμαι. Θέλω να πέσω στον βούρκο του σινεμά.

Ο παιδικός αυθορμητισμός σου με κέρδισε διπλά. Πώς και τόση τρέλα με το σινεμά;
Οι γονείς μου στην Κέρκυρα πριν από σαράντα χρόνια ήταν από τους πρώτους ερασιτέχνες ηθοποιούς της Κερκυραϊκής Καλλιτεχνικής Σκηνής. Τότε γιατί τραγούδι και όχι θεατρική σκηνή;
Μεγάλη κουβέντα. Ομως εδώ και δεκαοκτώ χρόνια (τώρα είναι 38) άρχισε αυτή η τρέλα. Πριν από οκτώ βρέθηκα στο LΑ μαθητής του Χάουαρντ Φάιν, μεγάλου δασκάλου της υποκριτικής. Πηγαινοερχόμουνα διαρκώς. Όταν ρώτησα μια σπουδαία δασκάλα τι είναι υποκριτική, αυτή μου είπε “είναι σαν να χαρακώνεις το στομάχι σου με ξυράφια και πλημμυρισμένος από αίματα να τα ξαναπαίρνεις και να χαρακώνεσαι ξανά“.

Δηλαδή από εδώ και εμπρός θα βλέπουμε τον Σάκη με ξυράφια;
Για ένα πράγμα μπορώ να σε διαβεβαιώσω. Ανεξάρτητα από το σε ποιο έργο θα εμφανιστώ, ποτέ δεν θα με δεις ψεύτικα να παίζω. Κάθε φορά αληθινός και αυθεντικός.

Οι Ρουβίτσες θα απογοητευτούν…
Το ξέρω. Παίρνω το ρίσκο μου.

ΤΑ ΝΕΑ, Δευτέρα 16 Νοεμβρίου 2009