7 φορές που παιδικές ταινίες μας έκαναν να δακρύσουμε

 

4. «Οι Απίθανοι»: Ο Bob και η Helen προσπαθούν να σώσουν το γάμο τους

Με μια πρώτη ματιά, οι «Απίθανοι» μοιάζουν με μια τυπική ταινία με υπέρ-ήρωες. Όπως όμως είχε σχολιάσει πολύ εύστοχα ο κριτικός του Rolling Stone, Peter Travers, «Δεν βλέπεις πολλά καρτούν να πραγματεύονται θέματα όπως η κρίση της μέσης ηλικίας, οι δυσλειτουργικοί γάμοι, η παραμέληση των παιδιών, οι φόβοι σχετικά με την ανικανότητα (σεξουαλική και όχι μόνο), τα στυλιστικά ατοπήματα και το υπαρξιακό άγχος». Η βαρύτητα που δίνει η ταινία πάνω στο ζήτημα ενός δυσλειτουργικού γάμου, συγκεκριμένα, είναι μια παράξενη επιλογή για μια παιδική ταινία. Ο Bob και η Helen Parr (ο Κύριος Απίθανος και η Ελαστίνα, αντίστοιχα) καταφέρνουν όχι μόνο να σώσουν τον κόσμο, αλλά και τον γάμο τους.

 

5. «Wall-E»: Λίγο-πολύ ολόκληρη η ταινία

Το Wall-E ίσως να μην ήταν και η πιο εύκολη ταινία για να πουλήσεις, ως παραγωγός, σε ένα νεανικό κοινό («Λοιπόν, είναι μια ταινία που βασικά πραγματεύεται με σιωπηλό τρόπο την καπιταλιστική κουλτούρα και το αναπόφευκτο, δυστοπικό μέλλον του ανθρώπινου καταναλωτισμού…»). Το τελικό αποτέλεσμα, όμως, ήταν μια ταινία πραγματικό αριστούργημα, ο τέλειος γάμος μεταξύ μιας γιγαντιαίας εικονικής κλίμακας και πολύπλοκων χαρακτήρων. Ειδικά η σχεδόν βουβή εναρκτήρια σκηνή της ταινίας, δείχνει πόσο ασύλληπτα καλή είναι η Pixar στο να λέει ιστορίες -αν και στη συγκεκριμένη περίπτωση η σκηνή αυτή μάλλον εκτιμήθηκε περισσότερο από το ενήλικο κοινό.

 

6. «Ψηλά στον Ουρανό»: O Carl θυμάται τη ζωή του με την Ellie

Αν η δύναμη μιας ταινίας μπορούσε να μετρηθεί με τα δάκρυα του κοινού, τότε το «Ψηλά στον Ουρανό» είναι αναμφίβολα μία από τις καλύτερες ταινίες όλων των εποχών. Ακόμα όμως κι αν αυτός είναι ένας σχετικά ανασφαλής τρόπος μέτρησης, η συγκεκριμένη ταινία της Pixar που κυκλοφόρησε το 2009 απέδειξε πως ήταν ένα φιλμ περιπέτειας με μια πραγματικά θλιβερή ιστορία. Ο χαμός ενός συζύγου είναι μια αρκετά σκληρή θεματολογία, από συναισθηματικής άποψης, για μια παιδική ταινία αλλά το «Ψηλά στον Ουρανό» το αποδίδει με όση ελαφρότητα χρειάζεται. Όταν ο Carl διαβάζει το σημείωμα που του άφησε η Ellie στο λεύκωμα («Σε ευχαριστώ για την περιπέτεια -τώρα πήγαινε να ζήσεις μια νέα!»), η Pixar δίνει το τελειωτικό χτύπημα στο ζήτημα του πένθους, της αποδοχής και των ομιλούντων σκυλιών.

 

7. «Toy Story 3»: Ο Andy χαρίζει τα παιδικά του παιχνίδια

Για λίγα λεπτά φαινόταν πως η σειρά ταινιών «Toy Story» θα τελείωνε με τον βάναυσο θάνατο όλων των πρωταγωνιστών της. Αφού όμως ο Woody και η παρέα του καταφέρνουν να γλιτώσουν από την πύρινη κόλαση του κλιβάνου μέσα στον οποίο είχαν παγιδευτεί, έρχονται αντιμέτωποι με μια πιο ήπια αλλά γλυκόπικρη μοίρα. Όταν ο Andy δίνει τα παιδικά του παιχνίδια στην Bonnie, παίζει μαζί τους για μια τελευταία φορά και έπειτα φεύγει για το Πανεπιστήμιο, η τριλογία φτάνει σε ένα υπέροχο, ικανοποιητικό τέλος.

Το γιατί η Pixar ανακοίνωσε πως θα γυρίσει και 4ο Toy Story, είναι ένα άλλο θέμα.

andytoystory3

 

πηγή

One thought on “7 φορές που παιδικές ταινίες μας έκαναν να δακρύσουμε

  1. thanos stef says:

    αυτα
    ειναι για νεα παιδια πειτε για ολα τα καλα σκυλακια πανε στον
    παραδεισο,για τρεις σωματοφυλακες στο διαστημα,για ταρο ο γιος της
    δρακαινας,για το η μικρη φρυγανιερα,για το οι 12 μηνες,για το κατυ η
    καμπια αλλα που να τα θυμαστε….

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *